Çocukların hikâyelerini dikkate alın

Çocuğunuz okuldan eve mutsuz döndüğünde ona “Ne oldu?” diye soruyor musunuz? Mutlaka mesele ve anlattığı hikâyelere çok dikkat edin.

Çocukken size “Şişko patates” diye seslendiler mi? Biraz tombulsunuz diye güldüler mi? Nasıl üzüldüğünüzü hatırlıyor musunuz? Büyüdük, çoluk çocuk sahibi olduk. Peki şimdi siz çocuğunuzu mutsuz gördüğünüzde ona “Ne oldu?” diye soruyor musunuz? Mesele ve size anlatacağı hikâyeyi “Zamanında bizimle de dalga geçerlerdi. Ne var canım bunda?” demeden dinleyin.

DIŞ GÖRÜNÜŞLE DALGA GEÇİLMEZ

Belki eskiden üzülen ve içine kapanan çocuk, bugün mutsuz ve depresif bir yetişkin olarak hayatına devam ediyor. Buna ne hakkımız var? Bunu yapan da, yapılmasına ruhsat veren de aynı derecede kötü. Çocuklarımıza dış görünüşle dalga geçilmemesini öğretmeliyiz. İnsana saygı böyle başlar.

Bugün kızdığımız, üzüldüğümüz birçok davranışın sebebi çocukken başlıyor. Çocukken “Şişko” diye bağırılan kişi ya kendini çok fena hissettiği için daha çok yiyor ya da tamamen yemeği kesip aç gezmeye, yiyip kusmaya çalışıyor. Yeme bozuklukları her geçen gün artıyor. Çocukların anlattıklarına ehemmiyet verdiğimizde onları yakalayabiliriz. Bu konuda başta anne-babalar olmak üzere, öğretmenler ve anneanne-babaannelere de vazife düşüyor.

ÇOK HASSAS BİR KONU

Geçenlerde oğlum başına gelen bir şeyi anlatırken, “Ben zayıfım ya” diyerek devam etti. Anlattığı hikâyede onun zayıf olması çok iyi, diğer çocuğun şişman olmasıysa çok korkunçtu. “Bu konuda arkadaşına bir şey söyledin mi?” dedim. “Hayır, zaten herkes ona şişman diyor, ben demiyorum” dedi. “Sen ne düşünüyorsun?” dedim. “İyi ki ben şişman değilim” dedi.

O kadar duygulu bir mevzu, bahis ki bu! Oğluma “Arkadaşın şişmansa, çok aburcubur yiyor olabilir. Ne kadar yemesi gerektiğini bilmiyor olabilir. Bir sağlık problemi olabilir. Hiç devinim etmiyor, spor yapmıyor olabilir. Bu onun hususi durumu ve bu konuda kimse yorum yapmamalı. Asla onu kıracak bir şey söyleyemeyiz. Zayıf olmak da iyi olmak anlamına gelmez. İyi beslenmiyorsan zayıf olmak da kötüdür. Önemli olan sağlıklı beslenebiliyor musun? Mesela her gün sebze yiyor musun?” dedim. “Bugün yeşil soğan yedim, olur mu?” diye sordu. “Olur” dedim ve ekledim: “Her gün taze meyve, kuruyemiş, süt ve yumurta tüketirsen her şey yolunda gider...”

KENDİNİ YALNIZ HİSSETMESİN

Siz de sınıf hikâyelerinde, oyunlarda bununla ilgili bir şey ayr?m ederseniz, çocuğunuzu koruyun. Onunla konuşun. Başkalarıyla dalga geçmemeyi, onunla dalga geçen olursa da bunun ne kadar saçma bir şey olduğunu anlatın. Kendini yalnız hissetmesin.

DİYETİSYENDEN VE PSİKOLOGDAN YARDIM ALIN

Yeme bozukluğu sinsice başlar. Çocuk ayr?m etmeden yemeği azaltır. “Ben tokum” demeye başlar. Ardından hiç sofraya gelmez, bunun için bahaneler bulur. Aşırı spor yapmaya başlayabilir veya tuhaf isteklerde bulunabilir. Bilmediğiniz nebat çaylarını deneyebilir. Aman dikkat! Eğer yeme bozukluğu başlıyor gibi hissederseniz bir diyetisyen ve psikologdan yardım alın. Sakın ertelemeyin. Çocuğunuza asla kızmayın ve paniğe kapılmayın.